In 2017 vond ik dat het genoeg was geweest. De aarde had ons genoeg gegeven ten koste van haarzelf. De balans klopte niet meer.
Het gaf me de moed om in een bus te stappen met allerlei wildvreemde mensen. Mooie bevlogen mensen bleek, zo al kennismakend tijdens de reis naar de klimaattop in Parijs. Ik sliep in een zaal met honderden wildvreemde mensen. Ook dat kon ik. Ik at een vegan ontbijt. Een bijzonder avontuur en aanleiding om daarna bewuster, avontuurlijker met eten om te gaan. En demonstreerde mee. Allemaal voor het eerst in mijn leven.
Demonstreren blijkt niet mijn weg als het gaat om iets terug te geven aan de aarde. Verbouwen, meer fietsen, anders eten, ecologische tuin, mijn talenten ten volle inzetten voor de wereld. Daarin zichtbaar zijn en het gesprek erover aangaan is meer mijn weg. Ik had het wel nodig om het gevoel van gejaagdheid/onmacht van me af te kunnen zetten. Even vertragen & volledig doorvoelen in goed gezelschap.
Wat ik niet gedurfd heb is de video waarin ik dit prachtige verhaal vertel online zetten.
Ik heb het ingestudeerd. Heb het zelfs in onze kelder voor een greenscreen opgenomen. Het eindigde met de dramatische zin: “De aarde heeft nu wel genoeg gedaan voor ons, wat gaan wij doen voor de aarde”
Hij is nooit geplaatst. Geen publiek, slechte plek en onvoldoende ingestudeerd maakten het een stroperige, treuzelende vertelling. Niet effectief voor waar hij toen voor bedoeld was: raken, inspireren tot actie.
Het verhaal roept wel de vraag op “Zou jij wat veranderen in de balans van geven en nemen als jij dat jongetje was opdat boom en jij meer voluit konden leven.”
Ondertussen heeft het verhaal mij wel geholpen. Ik ben flink aan de gang geweest met: Wat geef ik elke dag aan anderen, aan mijn organisatie? Gaat dat geven ergens ten koste van. Net als bij de boom. Kan ik nemen wat ik nodig heb. Ik weet inmiddels dat het tijd is om de balans tussen geven en nemen grondig te bekijken als ik me uitgeput en/of opgejaagd voel. Soms moet ik dan minder geven, vaak gaat het over helder grenzen (mogen) aangeven en minstens even vaak om te nemen wat nodig is, met overgave te ontvangen. En soms is er iets heel anders aan de hand. 🙂
– Ilse Meelberghs