Visie op een eco-samenleving: een van de concepten op de overzichtsvisual van Momenten van Impact. We proberen te vatten hoe dat eruit ziet in alle aspecten van ons eco-samen-leven. Dat samenleven vraagt ook om een evolutie in hoe we omgaan met het leven dat niet menselijk is. Hoe die relatie bewuster, dankbaarder en wederkeriger kan worden.
Daarover gaat dit boek:
Ik las het omdat Robin Wall Kimmerer me geraakt heeft tijdens de studie toegepaste ecopsychologie. In de online leeromgeving keek ik een video van haar en ik smulde van de manier waarop ze over planten sprak. Toen was er geen tijd om ook nog een boek van haar te lezen. Dat was er nu wel.
Ik heb weinig toe te voegen aan wat er op de achterkant van het boek staat als het gaat om de inhoud.
Wat bijzonder aan het boek voor mij was is dat het een indringende reis was. Ik heb tranen in de ogen gehad bij de poëtische verhalen waarin zo duidelijk liefde, aandacht, respect, wederkerigheid, dankbaarheid en de diepte van de relatie doorklinkt. Ik heb gehuild bij de momenten waarop ze omschrijft wat we als mensheid sommige plekken en soorten hebben aangedaan omwille van ons eigen gerief.
Het bracht ook een soort opluchting. Daar waar ze aangeeft dat in een gezonde relatie met planten en bomen, deze soorten ook baat kunnen hebben van ons liefdevol gebruik van hen. Het verhaal dat het meest bleef hangen was het verhaal van Zwarte Es. Dat inheemse mandenmakers toestemming vragen aan de boom om te kappen. Dan respectvol oogsten. Vervolgens ALLES ervan lokaal en dankbaar gebruiken. Dat wetenschappelijk onderzoek dan later uitwijst dat in streken waar nog inheemse mandenmakers zijn, de soort er beter aan toe is dan op plekken waar ze niet meer zijn.
Dat soort verhalen.
Eigenlijk is het hele boek een liefdesbrief aan Moeder Aarde en ik mocht meelezen ….
– Ilse Meelberghs
