Tijd en geen idee wat de volgende stap zou moeten zijn…
Dat was mijn situatie 2 weken geleden. Om uit die impasse los te komen ben ik gaan verbeelden. Het verbeelden van mijn werkleven als het project Verpoppen slaagt.
Hieronder lees je eerst wat meer over het verbeelden als werkvorm. Om daarna het resultaat te laten zien. Visuals en tekst rond: de duiding van het project, het boek, de kaartenset, de co-creatiever exposities, faciliteren of sparringpartner daarin zijn, podia en leiderschap in de beweging. Om te eindigen met de impact op natuur en andere mensen.
Een lange post! Doe jij ook ooit zoiets of heb jij andere manieren om jezelf los te krijgen? Benieuwd.
Eerst maar eens over die verbeelding.
De verbeelding als redder nood.
Kiezen van “de goeie weg” is ingewikkeld. Is dat een pad waar ik blij van ga worden? Kan ik het wel of kan ik het wel leren?
Ik kan dat voorvoelen door het krachtig te verbeelden. Hoe krachtiger ik het me verbeeld, hou beter ik kan voelen of ik er blij van word of niet. Hoe krachtiger, hoe effectiever het in de toekomst te gebruiken is als kompas.
Verbeelden als redder in nood dus.
Verbeelden in een geschreven missie of in een visual?
Verbeelden kan met taal of met beeld. Ik heb ervaring met beide.
In 2012 schreef ik een persoonlijke missie. Dat was een stevig houvast in al die jaren, nog steeds trouwens. Woorden en taal hebben kracht .
Ik, Ilse Meelberghs, wil ruimte scheppen waarbinnen mensen zich kunnen verbinden met hun eigen kern, die van anderen en de kringloop. Ruimte waarbinnen mensen zich cyclisch kunnen ontwikkelen. In die ruimte is aandacht voor zijnswaarden en kerneigenschappen van eenieder en genieten we van moment & proces. Op weg naar een samenleving in symbiose met alles wat ons zijn mogelijk maakt.
Omwille van die kracht schreef ik ook de why van Momenten van impact uit.
Momenten van impact omdat iedereen heeft het recht heeft om bij te dragen aan de eco-samenleving. (=natuur/aarde-inclusief)
Daarnaast heb ik ook tig visuals gemaakt, boeken vol. Het maken van die visuals en collages werkt intuïtiever. Vaak kan ik dan makkelijker voorvoelen of ik er blij van word, of het “klopt”. Het is ook een proces waar ik vaak gewoon op het moment zelf al veel deugd van heb. Bij taal val ik sneller in de valkuil van perfectionisme.
Dit keer heb ik gekozen voor een kruisbestuiving tussen beide. Visuals om goed te kunnen voelen & taal om makkelijker met anderen ervoor te kunnen communiceren.
Verbeelden los van de huidige realiteit of erin gewoon geworteld?
En dan de laatste keuze. Hoe open wil ik verbeelden.
In het verleden heb ik vaker los van de huidige realiteit een beeld gevormd. Dat is een goeie optie als alles open ligt.
Dit keer kwamen de beelden die ik gebruikte in de visuals veelal uit mijn eigen leven. Van momenten waar het al gelukt is, waar de kiem al zichtbaar was. Hoe klein ook. Ik bladerde daarvoor door mijn foto’s en het boek vol verbeeldingen rond Momenten van Impact. Die tactiek is hier handig omdat ik met het project iets wil versterken wat al 5 jaar de tijd heeft gehad om te kiemen. Als het nu nog niet zichtbaar is, wordt het ook in de komende jaren heel lastig
Zo, genoeg over de werkvorm, dan gaan we nu naar de resultaten. Ik praat ze verder amper aan elkaar. Je krijgt per onderdeel eerst de titel, dan de visual en daarna de bijpassende tekst.
Duiding van het project.
Dit eerste deel – het in 1 beeld vatten van de bedoeling en inhoud van het project – was het lastigst. Was ook het laatst klaar. Meekijkers hebben me een flink aantal keer teruggestuurd naar de plak- en tekentafel en het zou me niet verbazen als een aantal van jullie nog aangeven waar het verbeterd kan worden.
De taal die erbij hoort:
Het veranderen van die samenleving gaat gebeuren als zoveel mogelijk mensen verpoppen van mens-zijn in de ego-samenleving naar mens zijn in de eco-samenleving. Een uitdagende reis en proces.
Eerst een weetje over verpoppen. Iets waar weinig mensen zich bewust van zijn. Binnenin de cocon ondergaat de rups een fascinerende transformatie. In dit stadium wordt het lichaam van de rups grotendeels afgebroken tot een soort vloeistof. Dat vocht bevat gespecialiseerde cellen die zich herorganiseren en differentiëren om de volwassen kenmerken van de vlinder te vormen. Het is een intrigerend proces waarbij het hele lichaam van de rups opnieuw wordt opgebouwd in een totaal andere vorm. Alles was er al, alleen de nieuwe uiterlijke vorm is anders.
In het geval van mens zijn blijft ons lijf hetzelfde en is de transformatie zichtbaar in een andere identiteit met ander gedrag.
Het menszijn in de eco-samenleving heeft zijn aandacht gericht op gelijkwaardigheid, wederkerigheid en regeneratie. Acties vertrekken vanuit gelijkwaardigheid met andere mensen en de niet-menselijke natuur. Die acties zijn gericht op wederkerigheid en regeneratie.
De kracht om dat te doen komt van onderop. Het wortelen in liefde voor plek, tijd en hoop. Het voeden met wijsheid uit het veld van veerkracht.
Het proces van verpoppen is een combinatie van wijsheid uit het organiseren van effectief onderwijs, transformatie-kunde, het ontwikkelen van identiteit en ecologie. Het proces ondersteunt de verpopping, tenminste als de cirkel doorlopen wordt met een vraag die haakt aan de eco-samenleving.
Boek:
Het boek in het project Verpoppen is een manier van nabij zijn en coachen op afstand. Het geeft aan de lezer de ruimte, tijd, verbinding en autonomie die past bij de ervaring en de wijsheid die het wil delen over veerkrachtig leven en werken en jezelf verpoppen naar Mens in de eco-samenleving.
Het boek ligt vaker open, ergens in huis of op leestafels. Dit opdat de schoonheid en het ongewone ervan de nieuwsgierigheid van de lezer, huisgenoten en bezoekers kan prikkelen, dat een quote of zin kan blijven hangen. Ook bezorgt het zo af en toe iemand onverwacht een “thuisgevoel”.
Het boek is ook een les/werkboek voor opleidingen die in de persoonlijke ontwikkelingtrajecten de transitie naar de eco-samenleving willen opnemen.
Rond het boek ontstaan ook studie/intervisiegroepjes. Lezers vinden het fijn om met mede-zoekers te sparren over wat het boek brengt. Dat kan onder mijn begeleiding, hoeft niet.
Daarnaast zijn er ook Q&A cirkels met mij. Intieme cirkels waar lezers veilig alle vragen kunnen stellen.
Kaartenset:
De kaartenset is een uitnodiging om buiten te spelen. Herinner je je nog het gevoel van JA!-zeggen op de vraag “Kom je buiten spelen”. Dat gevoel.
Mensen nemen een kaart uit de kaartenset en dragen de ontwikkelvragen en speelsuggesties letterlijk een tijdje met zich mee. Elke interactie met een kaart is een speelse poort naar unieke inzichten en ervaringen rond veerkracht en ontwikkeling in samenwerking met natuur.
Docenten, coaches en individuen gebruiken het omwille van de mooie beelden, het speelse karakter en de originele vragen en speelsuggesties.
Co-creatieve exposities:
De panelen met de wijze woorden van Draak van een Boom of Momenten van Impact (een visie- en waardengedreven onderneming) zijn in een ruimte, omringt door creatieve materialen. Mensen laten zich raken door die woorden, maken iets kunstzinnigs vanuit die geraaktheid en laten dat dan achter als onderdeel van de expositie. Meer voedsel voor de volgende bezoeker om zich te laten raken… Soms werkt iemand zelfs verder met maaksel van de ander.
Scholen en bedrijven gebruiken het als eerste stap om het samenwerken met natuur te normaliseren.
Bedrijven gebruiken met name de panelen met de woorden van Momenten van Impact om een ander perspectief te introduceren over wat ondernemen is, om overtuigingen in vraag te stellen.
Faciliteren of sparringpartner daarin zijn:
Ik merkte bij het maken van bovenstaande dat ik graag zou hebben dat die boeken, kaarten en exposities vooral een eigen leven gaan leiden zodat ik tijd heb voor een andere dingen. Om te beginnen met dat faciliteren.
Idealiter ondersteun ik organisatoren en facilitators van workshops, leertrajecten en curriculumonderdelen die Natuur een stoel in de kring willen geven en waar Natuur en haar ritme onderdeel van is. Liefst ook waar Aarde baat heeft bij het eindresultaat. De werkvormen zijn ongebruikelijk want in gebruikelijke werkvormen is dit niet aanwezig. Het is ongebruikelijk maar niet vrijblijvend.
Zorgvuldig wordt in het moment georganiseerd dat het moment de potentie heeft om impact te hebben, alles er mag zijn en er kan benoemd worden wat benoemd wenst te worden. De kunst van zo gestructureerd faciliteren dat het vrij voelt.
Wil ik dit alleen doen als Natuur een stoel en stem krijgt. Nee, al vind ik dat het allerleukst. Basisvoorwaarde is dat de organiserende partij gelijkwaardigheid, wederkerigheid of regeneratie voelbaar wil hebben in de bijeenkomst.
In de shop: Seizoenstrajecten
Zie voor meer voorbeelden: portfolio
Podia:
Op een podium een verhaal of lezing houden kost me om allerlei redenen veel kruim: weinig contact met Naruur, gevoelig voor de energie van de mensen in de zaal, mezelf vragen stellen bij de impact van de zoveelste inspiratiesessie…
Ik sta op blote-voeten-schoenen op podia waar niet menselijke Natuur ook aanwezig mag zijn. In het echt of in het verhaal. Ik spreek daar mensen aan met de macht om iets te doen aan ons menselijk overvragen van de Aarde. Dat iets doen kan zijn in hun persoonlijke leven of in hun werk. Ik heb het dan over het beest in de bek kijken, verantwoordelijkheid nemen en ik bied daarvoor handvatten.
In de shop: De wereld achter jullie cijfers: de confronterende stap voor CRSD
Leiderschap in de beweging
Toen het faciliteerstuk en de podia er lagen dacht ik klaar te zijn. Ik bladerde nog een keer door het Momenten van Impact boek en merkte dat ik consequent het leiderschapstuk genegeerd had.
In de afgelopen 25 jaar heb ik een leiderschapsstijl ontwikkeld die werkt voor de eco-samenleving. Ik ben het alleen moe om de uitvoering onder de radar te doen.
Dus bij deze. Ik wil wel leiden en dit is wat je dan krijgt:
Ik leid co-creatief de beweging van de organisatie conform de bedoeling. Gebruikmakend van mijn sterktes geef ik mee vorm aan een oerveilige pleisterplek, bewaak ik de cultuur en ondersteun ik het gestructureerd en gefocused in de wereld zetten van acties van de betrokkenen. Daarbij creer ik kansen om te groeien in gelijkwaardigheid, wederkerigheid en regeneratief werken. Het ritme van de natuur is mijn leidraad bij het plannen van interventies. Een van de uitgangspunten is dat een baan levensondersteunend werk is waar je geld voor krijgt. Wetende dat er door mensen naast hun baan ook waardevol werk wordt verzet waar geen betaling tegenover staat.
Impact op Natuur.
De relatie met Natuur wordt een bewust en zichtbaar onderdeel van het dagelijkse leven, deelnemer in het gesprek en de besluitvorming, soms maar heel even en dat is goed genoeg genoeg voor nu.
Natuur wordt namelijk graag gezien voor alles wat ze is voor ons. Ze word ook graag gehoord. Ze wil ons helpen in onze ontwikkeling richting eco-samenleving en net als mensen levert ze ook graag een bijdrage op basis van haar soortspecifieke sterktes en vaardigheden.
Impact op de andere mensen.
Dat bewust en zichtbaar onderdeel worden van Natuur in het dagelijks leven vermindert stress, verbetert de productiviteit, wordt ervaren als uitnodigend en stimuleert de creativiteit.
Het boek versterkt de veerkracht en de vaardigheid van gebruikers om door de (toekomstige) chaos te laveren en een bijdrage te leveren aan een eco-samenleving. De kaarten ondersteunen meer actiegericht die individuele ontwikkeling. De exposities leggen speels mee de basis voor het normaliseren van samenwerken met Natuur. De lokale beweging van gelijkgestemden creëert een tweede thuis en bekrachtigt de individuen.
Het samenleven verandert erdoor. Dat samenleven is vertraagd, volgt het ritme van de natuur. De relaties in die samenleving tussen alles wat leeft zijn gelijkwaardiger, wederkeriger en regeneratiever. De definitie van een baan is levensondersteunend werk waar je geld voor krijgt.
Conclusie
Ik werd blij van wat ik zag en voelde. Ook een beetje bang. Ik kan dit, aarde zit op de samenwerking te wachten en mijn ideeën worden ervaren als zweverig (= onduidelijk, vaag). Gaat het lukken om plekken te vinden en voldoende vertrouwen te krijgen om het betaald te mogen doen.