We schreven 100 dagen aan een boek voor de eco-idealist en voor de mensen die hen beter willen begrijpen en ondersteunen.
De 100 dagen zijn nog niet om. het boek is nog niet klaar. Het nu al publiceren is onderdeel van het “onderzoekend op pad”. Met jullie onderzoeken wat er nog mist, wat er raakt, deugd doet, wat er nog niet klopt, … Of waarin jullie vragen om voor jouw groep een sessie hierin te verzorgen. Zodat hier bij Momenten van Impact langzaam het definitieve boek met werkvormen ontstaat, in co-creatie. Of niet en dan dient dit allemaal een ander doel, we zullen het gaan beleven.
Wie meer wil weten over het proces en de voortgang, klik op de button onderaan de pagina.
Hier beginnen we aan het stuk ontwikkeling, nodig om het waar te maken. Het gaat makkelijker samen.
Veel lees- en kijkplezier.
– Ilse Meelberghs
Ooit dacht ik dat ik de enige was die een eco-samenleving-vraag aan het uitzoeken was. Dat voelde alleen. Het riep de vraag op of ik gek of raar was.
Ervaring leerde me dat ik nooit alleen ben met een vraag, er zijn altijd mede-zoekers. Ze groeperen zich rond boeken, in groepen op social media, in cursussen en rondom clubjes.
Ze zitten soms ook vlakbij – alleen en de enige te zijn – in hun omgeving. Om hen te vinden is het handig om, op een manier die veilig voor je voelt, hier en daar te laten zien dat je ermee bezig bent. Soms komt er dan achteraf iemand bij je terug met “ik ook”.
Waarom zo vroeg in het proces al op zoek gaan naar samen? Omdat je dan niet alleen bent, kan afkijken, leren van hun ervaring, langer volhoudt.
– Ilse
Meer lichtflitsen is meer licht op het pad. En dat loopt toch makkelijker dan in het donker.
– Onweer
Wij bomen geven voeding enz door aan andere bomen. Dat doen we met liefde. Als ik jullie mensen observeer doen jullie dat ook heel graag: wijsheid doorgeven die net gevonden is. Daar kan je gebruik van maken. Wij doen dat ook heel graag voor jullie met onze wijsheid.
– Draak van een boom
Ik wil graag zo’n medezoekers-vindplek zijn. Ik werk mee aan lokale medezoekers-vindplekken. Bij workshops, leertrajecten enz zijn er altijd mensen op zoek naar het hoe van die eco-samenleving. Dit omdat ik mijn nek uitsteek en niet volgens de gebruikelijke commerciële richtlijnen werk. Daar zijn ze namelijk gevoelig, zelfs een beetje allergisch voor, en blijven weg.
Ik ben zichtbaar als zo’n plek. De taal begint te kloppen, de beelden en de beeldspraak ook. Het voedt om samen met mede-zoekers te zijn. Het gekke Henkie gevoel met de verdedigingsbarrières die daarbij horen zakken weg. Bovendien krijg je waardevolle kennis en werkvormen voor jouw pad.
Enfin, wil ik dat effect vergroten dan zal ik passende vormen moeten vinden om meer mensen bij elkaar te krijgen. Dat terwijl ik mijn eigen huishoudboekje op orde houdt. De vraag die daarbij hoort is: Hoe word ik een ECO-commerciële-tijger? Iets houdt me nog tegen om vol voor die vraag te gaan dus doe ik het een beetje.
– Momenten van impact
