Verhaal 8 van het boek: Jonkvrouw en Vosje redden de wereld.
Veel luister- of leesplezier.
– Ilse Meelberghs
Onthullende taal.
Omdat Taal de wereld mee vormgeeft is het een belangrijk ding voor Jonkvrouw. En ook een van de moeilijkste.
Dat komt zo. Binnenin Jonkvrouw fladderen emoties, overtuigingen, energie en behoeftes rond en een paar stukjes daarvan worden gevangen in taal. Omdat ze graag wil dat haar wereld gelijkwaardig en wederkerig en regeneratief is, wil ze ook graag dat dat in haar taal weerklinkt. Een gedoe, want het is allemaal nog zo nieuw. Jonkvrouw is namelijk aangeleerd dat relaties en de wereld zo niet werken en al dat geleerde fladdert in haar rond en ontsnapt af en toe via de taal.
Het enige wat echt helpt is binnenin opruimen en die drie laten groeien en bloeien in de vrijgekomen ruimte.
Groeiende gelijkwaardigheid gaat over speels en onderzoekend de relatie instappen. Wat kom jij doen? Wat is jouw unieke ding? Wat gaan wij samen in de wereld zetten? De woorden die je dan vaker hoort zijn: Waarom? Boeiend! Zo is ze samen met Heermoes aan het werken in de tuin. Jonkvrouw ziet haar opkomen, is benieuwd, laat haar en Heermoes, die doet haar ding. De grond wordt er beter van.
Bloeiende wederkerigheid gaat over levendige, opbouwende relaties. Deugddoende dingen worden uitgewisseld. Inleving, dankbaarheid en respect liggen dan als fundament onder haar woorden. En nee, woorden zijn dan niet alleen maar gemakkelijk. Soms doet het ook deugd om een ongemakkelijke observatie op tafel te leggen.
Groeiend regeneratief gaat over groeiend vertrouwen in de cirkel van het leven. Als de rol klaar is, is ie klaar. Dan stopt het in deze vorm. Berusting en hoop schemeren dan in haar taal door. Ze haalt haar inspiratie bij dode omgevallen bomen. Zij waren groots, toch vielen ze om en bieden nu voeding voor een heel nieuw ecosysteem.
Een deel van haar wereld zal vallen. Het is tijd. Liefdevolle taal gaat daar een belangrijke rol in spelen. En Vosje, die zal naast haar staan in de chaos.
