Wandelen in het verhaal is wakker gekust.

Het sliep, net als Doornroosje.

Het werd wakker gekust door de vraag of ik wilde bijdragen aan een lokaal evenement “Natuurlijk genieten”. Ineens begon het te kriebelen. Zou Wandelen in het verhaal van de Bijenkoningin een groepsactiviteit kunnen zijn? Tot nu toe werd het aangeboden als mini-retraite en wachtte het slapend rustig op de prins, uit het zicht door een haag van andere mooie en levendige activiteiten.

Wat is het?

Om in de Doornroosje-sfeer te blijven: we leven met gebrekkige verbindingen met de wereld in en om ons heen. Slapen is dan eigenlijk best een goeie vergelijking. Als er echt heftige dingen gebeuren worden we wel wakker. Het meeste van wat er gebeurt gaat langs ons heen. We merken beperkt op wat we voelen en we nemen veel dingen om ons heen niet waar. Dat is geen oordeel. In mijn geval is het soms een coping-mechanisme, een manier om te zorgen dat de wereld me niet overspoeld.

Dit wandelen in het verhaal is een veilige en ontspannen manier om de verbindingskanalen met het eigen binnenleven en Natuur weer open te zetten.

Enfin, wat is het precies?

Ik heb het concept aangepast naar een groepsactiviteit passend bij het evenement. We gaan een wandeling maken van 2 uur. Niet te ver, want onderweg stop ik 5 keer en vertel een stuk van het Grimm-sprookje: De Bijenkoningin. Vervolgens krijgen de mede-wandelaars de uitnodiging om iets te doen waarbij ervaringen en inzichten worden opgedaan.

Waarom een verhaal in stukjes hakken?

Als ervaren verhalenverteller ken ik de kracht van het luisteren naar een sprookje. De sprookjesverteller neemt je mee naar een magische wereld. Belangrijke levenslessen en waarden worden op een ontspannen manier overgebracht. Zo kan het luisteren naar sprookjes helpen begrijpen hoe om te gaan met moeilijke situaties en problemen in ons eigen leven. Dat gaat via de metaforen en symboliek in het verhaal. Luisterend naar sprookjes worden we ook uitgedaagd om ons voor te stellen hoe het zou zijn om in een andere wereld te leven. Die afstand tot het eigen leven maakt ook de ruimte om ernaar te kijken zonder er meteen iets mee te “moeten”.

Dat ontspannen meenemen op een magische reis gaat het makkelijkst als het verhaal in een keer wordt verteld. Toch kies ik daar dus nu niet voor. Het verhaal wordt in stukjes gehakt en er worden ervaringen ingeweven.

Zo wandel je als deelnemer letterlijk in het verhaal.

Wat voor dingen ga je ze vragen om te doen?

In de voorbereiding heb ik een aantal elementen eruit gepikt:

– Herkennen van de hoofdpersonages in jezelf of Natuur om ons heen.

– Doen als de hoofdpersonages samen met Natuur.

– Zintuigen gebruiken.

– Samenwerken met Bos aan een kunstwerk.

En het zou natuurlijk kunnen dat het weer, de groep, Bos, … inspireren tot totaal ander uitnodigingen *grijns*

Ze zijn er sowieso op gericht die verbinding met innerlijke en uiterlijke Natuur te versterken. Daar ben ik Ecotuner voor.

Wat voor ervaringen en inzichten levert dat op?

Het verhaal gaat over de wederkerigheid tussen dieren en mensen, over onmogelijke opdrachten die samen wel mogelijk worden, over betoveringen die verbroken dienen te worden, over mieren, eenden, bijen en natuurlijk mannen en vrouwen.

De ervaringen en inzichten gaan waarschijnlijk zijn rond die onderwerpen. Kan, maar hoeft niet. Natuur heeft soms zo haar eigen lessen die ze gul deelt.

Ik heb er nog meer zin in gekregen door dit te schrijven. Verheug me op de mensen die hiervan gebruik willen maken. Heerlijk dat dit concept weer wakker is gekust.

– Ilse Meelberghs

Ps Joyce maakte er een promofilmpje voor.