Verhaal 5 van het boek: Jonkvrouw en Vosje redden de wereld.
Veel luister- of leesplezier.
– Ilse Meelberghs
Afvallige spullen
Wat met de spullen die niet meer nodig zijn? Dat gaat Jonkvrouw vandaag uitvinden! Dit is de dag dat ze haar huis gaat herinrichten en daarmee haar meisjesfase afsluit. Als meisje had ze 1 kamer en zorgden haar ouders voor de rest. Nu mag ze zelf allerlei energieën een kamer geven. Ze wil graag in haar thuis: welkom, zachtmoedig, heen in vrede, intentie, overgave, koesterend zorgen, filteren, een energieopslagpunt en ook eentje waar die losgelaten kan worden, samen, vertragen, stil, pur sang, showtime, see, voedend, vieren, het web. Natuurlijk kan al dat leven in een kamer. Net als toen ze meisje was. Het coole is dat ze nu een heel huis mag bewonen. Wel met man- en vrouwelijk in iedere kamer. Anders wordt het zo onrustig.
Ze heeft het voorbereid. Eerst heeft ze met beelden, woorden en liedjes per kamer de energieën in haar hart verankerd. Die liedjes zet ze trouwens lekker snoeihard op tijdens het werk. Kwestie van erbij blijven.
Ze heeft ook dozen en grondstofbakken voor de spullen die weggaan klaargezet. Haar vriendin de aarde, verdient het dat ze moeite doet om ze naar de goeie kringloop te brengen. Vriendin aarde heeft zoveel extra werk doordat spullen worden teruggebracht in totaal verkeerde kringlopen. Zoveel werk dat ze het niet redt en uitgeput raakt. Daarom heeft Jonkvrouw dus al die dozen en bakken. Wat staat er zoal:
Doos 1: voor meisjes die echt blij zullen zijn met precies deze spullen. Ze weet al wie.
Doos 2: voor een organisatie die blij is met deze spulletjes.
Grondstofbak 1: oud papier
Grondstofbak 2: plastic
Grondstofbak 3: kleding
4: klein elektronisch materiaal. Deze bak is trouwens de favoriet van vriendin aarde. Het scheelt haar zoveel werk. En 5: de rest
En ja, grondstofbak is wel het juiste woord. Deze spullen worden weer grondstof voor de kringloop.
En dan begint eindelijk de grote uitvoering. Jonkvrouw pakt spulletje per spulletje in haar hand en voelt of ze in die kamer horen. Bij een ja zet ze ze meteen op de goeie plek. Nou ja, dat klinkt echt zoveel eenvoudiger dan het is.
Wat is erbij horen? Lastig hoor en de spulletjes bemoeien zich ook nog.
Ik ben toch een prachtige brandweerauto. Geen krasje te zien. Wat hebben we leuk gespeeld samen met Vosje en andere kameraden hé. En *tromgeroffel* je kreeg me ook nog van oma. Jonkvrouw antwoordt: Klopt en je staat hier nu te verstoffen. Tijd dat je weer plezier gaat maken met een ander kind.
Hoezo wil je mij, al je mooie stofjes en knoopjes, wegdoen. Je kon als meisje uren knoopjes sorteren. Wie weet wil je nog een keer wat creatiefs met ons doen. Jonkvrouw: Da Klopt, ik heb van jullie genoten en ik ben nu into tekenen. Ik maak daarvoor ruimte en we gaan jullie elders aan het werk zetten. Als ik ooit weer stofjes nodig heb los ik het dan wel op.
Mij wil je zeker wegdoen he, zo’n uitgeleefde knuffel. Euh nee zegt Jonkvrouw, ik kreeg je toen ik geboren werd van mijn peettante en je was er al die jaren ’s nachts. Jij blijft nog even, ik wil je nog af toe kunnen vasthouden en de band voelen. Je krijgt een plekje in het familiehoekje.
Enfin, na zo’n gesprekje met een blijver gaat ze dan naar de goeie plek in de kamer. Daar is dan vervolgens natuurlijk geen plek. Er staat iets anders of het wil nog schoongemaakt worden. Enfin, gedoe dat steeds wel weer goedkomt.
De vertrekkers worden bedankt voor hun diensten verdwijnen in de dozen en bakken.
Als alle spulletjes in de kamer ter hand zijn geweest blijft er nog een laatste lastige klus over. Alle vertrekkers daadwerkelijk afleveren aan de kringloop. Pas dan is het helemaal klaar. De levensenergie kan vrij stromen.
En Vosje, die geniet van de rust die ontstaat. De ruis van vastgekoekte kringloop vervaagt, gaat weg.
