Brief aan Draak van een boom.

Iedere maand ga ik naar haar toe om een brief te brengen. Iedere maand schrijf ik haar, teken een envelop. Maak een foto van haar met de envelop. Vraag toestemming om dichterbij te komen en zoek uit of ze nog iets wil aanpassen aan de brief. Nog iets extra wil weten, nog een herformulering wil, …. Neem de envelop weer mee naar huis, pas eventueel nog dingen aan, zet de foto in de brief en verstuur hem aan de meelezers. 

Iedere brief aan de meelezers begint met:

“Fijn dat je meeleest. Dit is wat ik mijn vriendin – Draak van een boom – deze maand graag wil vertellen. 

Ik hoop vooral dat het meelezen je bekrachtigt in hoe je kijkt naar en denkt over de wereld om je heen. Je bent niet de enige die zoekt naar hoe we dat doen: leven als onderdeel van een prachtig eco-systeem en dus niet als de baas ervan. Dit is hoe ik nu mezelf ontwikkel en bouw aan de eco-samenleving. Dat vindt Draak van een boom leuk om te ontvangen.”

Ik kan me zo voorstellen dat je de woorden hierboven leest, begrijpt en totaal in verwarring bent. In dat geval mis je wellicht een cruciaal stukje informatie. Mijn vriendin is een echte boom. Ze woont in de Turfkoelen, in een moerasbosje. 

Om een idee te krijgen van hoe zo’n brief eruit ziet kan je hier klikken.

Als je het superleuk vindt, kan je hier abonneren.

Waarom ben ik dat gaan doen?

Ik voelde bij haar ongerustheid over de toekomst en wil haar laten meekijken met wat er wel gebeurt. Ik wilde ook de moeite  doen omdat ik zoekende ben naar hoe je dat doet: gelijkwaardig samenleven met niet menselijke natuur, hoe partnerschap eruit ziet.

Als ik een brief schrijf aan een boom, dan leef ik me in in wat haar boeit. Dat leek me geen kwaad kunnen om dat een tijdje te doen, te onderzoeken hoe communicatie in zo’n relatie eruit ziet. Ik ben er inmiddels achter dat conceptuele verhandelingen en materiële dingen haar niet echt boeien. Ze is vooral geïnteresseerd in wat ik doe en wat het met me doet. In het bijzonder interesseert het haar als het raakt aan het boek dat we samen schreven. 

Lezen er echt mensen mee?

Ja hoor. Deze maand was een mijlpaal. Het lezersaantal is verdubbeld ten opzichte van vorig jaar. Ik had nooit gedacht dat 11 mensen dit de moeite waard zouden vinden om in hun mailbox toe te laten.

Wat het met mij doet, dat schrijven?

Het houdt me bij de les. Eigenlijk evalueer ik maandelijkse of dat wat mij bezighield, dat wat ik deed ook de niet-menselijke natuur blij maakt. Fijn dat Draak van een Boom me die ruimte geeft en dit met me wil doen. 

En het is relaxed. Een brief aan een vriendin hoeft niet perfect te zijn, te voldoen aan allerlei leesbaarheids- en vormverwachtingen. Oprechtheid is goed genoeg. 

– Ilse Meelberghs