Onduidelijk Groen maakt plaats voor een hotel, een verkaveling, een parkeerterrein of een strak grasveld. Of nog gruwelijker, een heel terrein wordt ingepikt door een megaloods of twee, drie of veel. Ook het luchtruim blijft niet ongerept: als de grond niet genoeg is, bouwen we de hoogte in met torens of windmolens in natuurgebied. In mijn omgeving – binnen een straal van 20 km – speelt het allemaal.
Ik weet niet wat ik moet. Ik heb een fijn gevuld leven. Ik ben ondernemer, zorg voor huis en tuin, ben er voor familie en vrienden, doe met de Omwentelaars vrijwilligerswerk om de wereld nog mooier en duurzamer te maken. Moet ik nu echt op al die fronten gaan vechten: participatiesessies bijwonen, uren achter mijn computer doorbrengen om zienswijzen te schrijven, social media posts fabriceren, mensen mobiliseren om te protesteren, …. Nee toch?
Ik heb wel een meer dan 10 jaar oude belofte aan de Meinweg openstaan “ik ga niet meer op de barricaden behalve als het om jou gaat”
Het voelt ook alsof ik het niet aan onze gemeenteraad en provincie over kan laten. Die lijken dat niet te redden.
Maar ik ben vooral flabbergasted dat de initiatiefnemers van al dit niet zien dat dit menselijk gedrag is dat we ons niet meer kunnen permitteren als we als soort willen blijven overleven. Onze adem, ons voedsel, onze leefplek en – spullen zijn afhankelijk van het evenwicht van het systeem aarde zoals het nu werkt. Het ging lang goed en nu naderen we allerlei tipping points waardoor de aarde het evenwicht, waarbinnen wij mensen goed kunnen overleven, niet kan handhaven. (zie het IPCC rapport 2022). We kunnen met technologie wellicht een deel oplossen. Een klein deel van ons mensen kan wellicht vluchten naar een andere plek op aarde of naar de ruimte. Maar veel mensen, dieren en planten zullen moeten leven met heftig veranderende omstandigheden.
Terug naar de voorbeelden van het begin van het artikel. Je weet wel, die waarover ik zo verbaasd ben dat de mensen die het initiëren hun impact niet kunnen of willen zien.
Loodsen, hotels, verkavelingen: met iedere meter die we bebouwen verdwijnt een meter Natuur en alle leven op die plek. Want we zijn heel erg goed in non-natuurinclusief bouwen. Waar wij mensen bouwen, verbannen we alle andere leven. Weg stukje evenwicht aarde.
Daarna moeten die gebouwen gebouwd en gevuld worden. Meer mensen moeten kopen, anders loont de investering niet. Ieder product dat wij mensen maken en gebruiken gaat ten koste van de aarde. Dat is nu eenmaal zo, zij zorgt voor de grondstof. En voor ieder product kloppen we opnieuw bij haar aan, we zijn namelijk erg slecht in hergebruik. Dus we nemen van Aarde, gebruiken en vernietigen. Los van het groeiende grondstoffentekort, … weg stukje evenwicht aarde.
Parkeerterreinen zijn zinloos als er geen auto’s komen. Dus met iedere aanleg van een parkeerterrein stimuleer je het gebruik van auto’s, het gebruik van fossiele brandstof en dus de opwarming van de aarde. Weg stukje evenwicht aarde.
Met ieder stukje gevarieerde natuur dat we niet gewoon kunnen laten zijn en vervangen door een grasveld of grind omdat dat netter en veiliger voelt, vernietigen we het leefgebied van tientallen soorten. Weg stukje evenwicht aarde.
En als we van al dat nu heel gezond en gelukkig werden, maar meer dan de helft van de Nederlanders heeft een chronische ziekte, een op de tien is niet gelukkig.
Ik word zo verdrietig van al dat menselijk potentieel, die menselijke verbeeldingskracht en daadkracht die gebruikt wordt om beetje bij beetje het evenwicht van de aarde verder te vernietigen. Mijn hart bloedt voor alle mensen die dit aanvoelen en eraan meewerken omdat ze geen andere weg zien om voor zichzelf en hun gezin te zorgen.
En tegelijkertijd zit daar mijn hoop. We hoeven alleen maar wat we al hebben – verbeeldingskracht en daadkracht – in te zetten voor en en: EN voor de gezondheid en het geluk van de mensen EN voor het versterken van het evenwicht van de Aarde.
Ik worstel nog even verder met wat het betekent voor liefdevol actie ondernemen. Want ik wel weet is dat ik niet ga vechten. Dat is voor mij de verkeerde energiefrequentie.
Ga ik wel iets doen richting dat “het kan niet meer gedrag van investeerders en ontwikkelaars” in mijn eigen omgeving? Ga ik actief anderen waarderen voor het “beschermen van wat er nog is werk”.? Help ik straks met afbreken en herstellen als het inderdaad niet meer van deze tijd blijkt te zijn. Of doe ik niets van dit alles en werk ik gewoon stug door aan waar ik mee bezig ben om de toekomst nog mooier en duurzamer te maken?
Als jij een soortgelijke worsteling doormaakt dan wens ik ook jou wijsheid, bondgenoten en knuffels.
– Ilse Meelberghs
