Eenzaamheid hoort erbij

Met oa het lezen van Eenzaam van Nels Fahner heb ik me nog eens intensief bewogen tussen:

Fijn contact hebt met mensen die bij jou passen 
♾
eenzaamheid.

Eenzaamheid hoort erbij als je gaat luisteren naar wat je echt graag wil en dat gaat doen.
Last van eenzaamheid daarentegen hoeft niet perse. Al kan voorbereiding geen last-loze toekomst garanderen.
Angst voor eenzaamheid is een stiekemerd. Hij beïnvloedt onbewust gedrag richting volop leven in verbinding.

Waarom kans op eenzaamheid vrij groot is?

Als je gaat doen wat je echt wil dan doorbreek je een patroon.
Op het moment dat patronen doorbroken worden, transities plaatsvinden, steekt eenzaamheid de kop op.

Die ene eenzaamheid – en dus ook fijn contact – heeft 3 facetten. Ieder facet kan in orde zijn of worden gemist.

• breed netwerk van vrienden en kennissen. Contacten voor de gezelligheid en de afleiding (= Facet 1 sociaal)
• Mensen die emotioneel nabij zijn, bij wie je verdrietig, blij, kwetsbaar kan zijn. (=Facet 2 emotioneel)
• Antwoord op identiteitsvragen (= Facet 3 existentieel)

Bij het doorbreken van een patroon, een levensgebeurtenis, kan een van deze facetten van “in orde” switchen naar “wordt gemist”.

Of ik dat dan al meegemaakt heb?

Eenzaamheid omdat 1 facet niet meer “op orde” is? Jawel hoor!
Bij trouwen en naar Nederland verhuizen verloor ik mijn dagdagelijkse brede netwerk.
Ik miste nabijheid met collega’s bij de shift van werkkamer naar flexplekken.
“hoe wil ik moeder zijn” is toch echt een vraag die alleen ik kan beantwoorden.
En de zoektocht naar “hoe wil ik docent zijn” begon ook heel alleen.

Of ik er last van heb gehad?

Ja. En ik heb het toen niet herkend. De andere twee facetten waren toch op orde. Het kwam niet in me op dat dat gevoel misschien eenzaamheid was.

Wat mijn leven veel meer bepaald heeft is de angst voor eenzaamheid. In het boek zeggen ze daarover dat die angst weerhoudt om een eigen leven te leiden. Liever horen hoe je moet leven dan daadwerkelijk je eigen weg gaan: echt, puur en oorspronkelijk.

Ben ik nog steeds bang voor eenzaamheid?

Ja en nee.

Niet meer bang omdat ik veel geleerd heb over verbonden leven.

Ik vertel er over per facet

Sociaal.

Het boek heeft het over houding van welwillendheid, vriendschap tussen burgers. De bereidheid om iemand aardig te vinden, om wat zij doet interessant te vinden.

Mijn manieren om ruimte te maken voor dagdagelijkse gezelligheid zonder te verwachten/eisen dat de ander daarin meegaat:

• Bij tegemoet komen, bvb bij fietsen naar stad: glimlach, begroeten en als het mag oogcontact. 
• Bij ontmoeten, bvb aan de kassa supermarkt: oprecht nieuwsgierig zijn naar de ander, letten op wat opvalt bij de mensen om me heen en dat benoemen. (=in natuur fotograferen)
• Op social media, de grootste worsteling. Ik probeer oprecht te voelen wat raakt en daar op te reageren. 
• Me onderdeel voelen van en genieten van natuur/universum.
• En last but not least, bij het in de voortuin werken, naar de winkel gaan etc zorgen dat ik tijd heb voor een praatje.

Zo voel ik me geworteld in mijn omgeving.

Emotioneel

Het boek wijdt een hoofdstuk aan leven in vriendschap. Met bhv quotes eruit beschrijf ik hoe ik vriendschap vormgeef.

• Ik zoek vrienden op plekken waar ik zelf gevonden wil worden
• Waarbij ik intensiteit belangrijker vind dan hoeveelheid.
• We helpen elkaar rondom groei van innerlijke vitaliteit en stijl
• Zorgen dat het een zone zonder gevaar is waar zielenroerselen gedeeld kunnen worden
• Zijn geestelijk gastvrij voor elkaar, hebben de innerlijke rust om te luisteren. Of zijn helder over wanneer dat echt niet zo is.
• We accepteren elkaar en hebben een soort langlopende toestemming gegeven om er een andere waarheid naast te leggen/tegen te spreken/te bevragen.

Mijn belangrijke houvasten mbt emotionele verbondenheid:

• Gesprekstechnieken beheersen die leiden tot gesprekken die “ergens over gaan” Deep listening, vragen stellen waarop ik het antwoord echt wil horen etc.
• Rituelen met familie en vriendinnen. Het is gemakkelijk als de vorm van samenkomen al geregeld is en de aandacht vooral kan gaan naar wat er dan nodig/fijn is.
  Die houvasten geven me het vertrouwen dat dit aspect weer ok kan worden als het ergens wankelt.

Existentieel

Dit gaat om het formuleren van antwoorden op identiteitsvragen, het proces kunnen doorlopen om tot zelfkennis, regie en zingeving te komen.

Effe wat meer info over dat proces

D’r zijn zo’n aantal belangrijke levensvragen als: wie ben ik echt, welke sporen wil ik nalaten op deze aarde.
De eerste keer (in het boek noemen ze het 1ste zin) worden dit soort vragen in de opvoeding beantwoord. Ik had bvb vanuit die opvoeding een beeld van moeder zijn en ook eentje van docent zijn.

Op een gegeven moment is er dan iets wat uitgedaagd (crisis) om opnieuw naar dat antwoord te kijken. Dat betekent het leven/denken zoals het er nu uitziet tijdelijk opgeven.

Dan volgt het diepe eenzaamheid-nul-punt, daar waar alles openligt.

Op dat punt kies je nu zelf een richting, je eigen manier, jouw antwoord. Vanaf dan is er een zingevingskader dat gebaseerd is op je eigen ervaring.

Belangrijke levenslessen voor mij waren:

• Leren om het zelf maar niet alleen te doen. Regelen dat ik op dat nulpunt in goede handen ben.
• Andere leermeesters zoeken dan mijn huidige. Zij die me kunnen laten zien/horen dat een ander antwoord mogelijk is. Waarbij boeken (enzo) een makkelijke toegang zijn tot andere leermeesters. En ik van ontmoetingen met leermeesters vaak diepgaander heb geleerd.
• Geleidelijk vaardiger worden in het doorlopen van dat proces. Niet veroordelend naar mezelf kijken. Het rustig onder ogen zien en doen/opruimen wat nodig is.
• Accepteren dat het geen pijnloos proces is. En dat in het erbij blijven, in de stilte, onmacht en eenzaamheid kunnen omslaan in allesomvattende liefde

Samengevat: