Verhaal 1 van het boek: Jonkvrouw en Vosje redden de wereld.
Veel luister- of leesplezier.
– Ilse Meelberghs
Groot genoeg.
Toen Jonkvrouw nog Meisje was had ze erover gelezen.
De kinderen van de rode aarde hadden de hemel op aarde gemaakt.
En dat zag er totaal anders uit dan wat ze nu om zich heen ziet als Jonkvrouw.
Ze weet het wel.
Bij het nieuws worden alleen de uitschieters, die ellende getoond.
Het gewone, dat van de meerderheid is daar niet te zien.
Toch kan ze daar amper naar kijken.
Het verschil tussen de ellende en wat zij eraan kan doen is te groot.
En dan mensen onderling.
Ze vindt het leuk om andere meningen te horen, haar kijkwijze breder te maken.
Leest dus breed.
Leest hoe mensen elkaar met woorden neersabelen, vechtend voor hun gelijk.
Dat is niet echt wat ze had gelezen bij die kinderen van de rode aarde.
En als het dan zo was dat iedereen dan heel gelukkig was.
Maar nee.
Nogal wat mensen branden af, doden zichzelf of maken van hun wereld een heel klein hokje.
Nou ja en met natuur doen ze eigenlijk hetzelfde. Ze branden het af, doden het of maken het wereldje heel klein.
Het lijkt alsof niemand weet hoe het moet.
Die hemel op aarde.
Moet zij dat dan doen…
De wereld redden.
Meteen drukt die last op haar schouders.
Wat als ze bezwijkt.
Wat als het niet lukt.
Ze gaat toch zoeken…
Omdat dit pijn doet.
Omdat ze nu groot genoeg is.
En omdat het die Kinderen van de rode aarde ook gelukt is.
Vosje gaat natuurlijk mee op pad.
Niet dat die iets wil oplossen.
Hij is gewoon altijd in voor avontuur.