Dit is wat de Groene Transformator is en gaat doen: Het verbindt mensen uit de regio rond een zinvol verhaal “leren leuk leven binnen de draagkracht van de aarde” en samen gaan we ongelooflijk veel verder komen.
Ik vond het heerlijk dat ik als voorzitter van de stichting tijdens de opening vijf minuten kreeg om het publiek te laten ervaren wat de essentie van De Groene Transformator is. Bij het maken van die speech ging ik terug langs alles wat ik de afgelopen jaren gezien en gevoeld heb en ving die ervaring in een paar woorden en interacties.


Het waarmaken van een toekomstbestendige eco-samenleving gaat volgens mij langs dezelfde lijnen als ik daar verwoordde.
Er is een keten van mensen nodig die willen werken aan het doel en elkaar en Natuur als gelijkwaardig zien. Die mensen hebben voor zichzelf een zinvolle reden nodig. Vervolgens wordt er actief moeite gedaan om het onderlinge netwerk te versterken en om ieder een passende rol en plek in het netwerk te gunnen. En dan kun je best ver komen.
Een keten van mensen met een gezamenlijk doel.
Mensen die hun ideeën delen.
Mensen die die ideeën omzetten in acties.
Mensen die zorgen voor een gebouw, geld of spullen.
Mensen die hun mouwen opstropen en het doen.
Mensen die thuis zorgen voor die mensen.
Mensen die het verhaal verder vertellen.
Een goeie reden.
De reden om mee te doen hoeft niet voor iedereen hetzelfde te zijn. Het helpt als de persoon zelf de reden kent en oprecht is.
Vanuit het plezier in contact met enthousiaste mensen.
Uit liefde voor de regio en de wil om die te versterken.
Uit zorg voor de aarde en haar prachtige bewoners.
Vanuit de behoefte iets te doen: om een bijdrage te leveren aan een duurzame toekomst waarin iedereen, ook alle niet menselijke Leven, het fijn heeft en binnen de draagkracht van de aarde.
Actief het netwerk faciliteren.
Die mensen met hun goeie reden zijn gelukkiger en bereiken vaak meer als ze voelen dat ze ergens bij horen en kunnen samenwerken. De kunst is om die mensen zoveel mogelijk de kans te geven met met elkaar te verbinden terwijl ze werken aan het doel. Dit netwerk van mensen bij gemeentes, scholen, bedrijven, maatschappelijke organisaties, zzp-ers en inwoners van de regio krijgt dan meer en meer onderlinge verbindingen en wordt daardoor sterker, veerkrachtiger en effectiever.
Die kans op verbinding gebeurt niet vanzelf. Dat vraagt een cultuur, structuur en organisatie die dat mogelijk maakt.
Het mooie is wel dat als dat goed gedaan wordt, het voelt alsof het vanzelf gaat..
Dat betekent:
Zichtbaar zijn als thuishonk voor het netwerk.
Iedereen die de basiswaarden onderschrijft is welkom en het is ook duidelijk welk gedrag niet welkom is.
Passend initiatief wordt ondersteund door er ruimte voor te maken: gebouw, online, geld, spullen of training on the job. Het wordt ook versterkt door er anderen aan te koppelen.
Vergaderingen en bijeenkomsten bevatten verbindende werkvormen.
De eigen plek in dat netwerk.
Mensen ondersteunen in hun leerproces is een vak. Tenminste als je graag wil dat het leren zo effectief mogelijk is. Toekomstbestendig leren ziet er anders uit dan wat er momenteel op veel plekken wordt aangeboden in scholen, trainingen en workshops. Toekomstbestendig leren kan ook heel goed versterkt worden met coaching, instructie en voordoen tijdens het waarmaken van een project. “De levendige leercirkel” en “Routekaart De door-gaande weg naar B” liggen onder alle activiteiten en interventies die ik doe. Mijn inspanningen om de inbreng van niet-menselijke Natuur erbij te betrekken ook. Het is de kapstok bij het ondersteunen van effectief toekomstbestendig leren en groeien.
Daarnaast ben ik graag aanwezig bij het kiemen, bij de lente van een project. De curriculumvernieuwing bij Zuyd, De opstart van De Omwentelaars en De Groene Transformator waren grote projecten. Een workshop voor de Han, een training voor de vrijwilligers van het Inspiratiehuis, een opleidingstraject als de Seizoenstrajecten zijn voorbeelden van kleinere projecten. Waarom ik daar het liefst ben? Omdat dat wat opkomt nog kwetsbaar is, makkelijk terugvalt in oude – voor de aarde en mensen – destructieve patronen. Alles wat in die eerste fase gebeurd word ingebakken in de vorm, in het eindresultaat. Ik geef het graag zoveel mogelijk elementen mee van wat ik al aan wijsheid heb verzamelt over wat de toekomst nodig heeft. Ik zie mezelf graag als voedster en beschutster van de eco-samenleving-kiemen.
Ik werk meestal met en voor bouwers aan de eco-samenleving. Niet omdat ik het andere niet kan. Wel omdat fans van de status quo – van het leven met de mens als baas van Natuur & andere mensen – mijn verhaal verontrustend en verwarrend vinden. Ik spiegel iets waar ze nog niet aan toe zijn. Vervolgens kijken ze weg en kunnen mijn kwaliteiten niet herkennen. Daar word ik dus nu nog zelden gevraagd om “mee te spelen”.
Daar kan ik wel prikkelen en uitdagen: Wat als de uitweg uit al deze crisissen is dat we een totaal andere relatie aangaan met alle leven om en in ons? Met als gevolg dat bijna al onze gewoontes overboord moeten en vervangen door iets wat leuker en zinvoller is dan dat we nu doen?
