“Die Libel zal daar niet voor niets zijn geweest hè Ilse.”
Ja, die Libel heeft betekenis voor diegene die hem op die plek zag. Ik wed dat ie de andere aanwezigen amper opviel.
We kijken naar een paar eenden in de sloot. Het raakt de ander: “Ik heb mijn hele leven al iets met eenden.”
Ja, Eenden zijn al een heel leven belangrijk voor haar en als ik een kopie van de bladzijden uit het boek stuur begrijpt zij beter waarom.
En zo heb ik tal van voorbeelden. Iedere keer als er een dier opviel en raakte, bleek er in de tekst erover iets te staan wat de ander vooruithielp.
Ook voor mij geldt dat. Waarom voel ikzelf me zo thuis in een Moerasbos en bij Zwarte vogels? Wat zegt het dat ik gister stilstond bij een Sprinkhaan. Ik weet inmiddels dat Moerasbos, Zwarte vogels en Onweer me herinneren aan wie ik ten diepste ben. Sprinkhaan als niet-zo-toevallige-passant komt me een tip geven voor de situatie waarin ik me nu bevind.
Hoe ik het boek gebruik?
Als ik weinig tijd heb, lees ik het even door. Als ik meer tijd heb of als het heel belangrijk voelt, maak ik een kopie en onderstreep de zinnen die me op dat moment raken.
Hetzelfde geldt voor wat anderen opvalt. Als het belangrijk voelt vraag ik of ik een kopie mag sturen en adviseer om op zoek te gaan naar regels die raken. Vaak heb ik dan ook al een foto gemaakt die ik, bij toestemming, meestuur. Natuurlijk staat het de ander vrij om er dan mee te doen wat goed voelt.
Is dat niet zweverig?
We noemen alles wat we niet kunnen linken aan eerdere ervaringen of materiële zaken zweverig. Dat klopt eigenlijk wel, want iets wat niet vastgemaakt is zweeft. En eerlijk is eerlijk, toen ik het boek meer dan 10 jaar geleden kocht heb ik het niemand durven zeggen. Bang om “uitgescholden” te worden voor zweverig.
Voor mij is dit al lang niet meer zweverig. De berg aan ervaringen die ik sinds de aankoop van dit boek ermee had, maken dat het voor mij haakt aan ervaring en het heeft me in het leven vooruitgeholpen. Hoeveel verankerder wil je het hebben?
Wat heeft het met gelijkwaardigheid te maken?
– Ilse Meelberghs
