Wandelen met de koningin van het bos, en (if you are lucky enough) haar schaduw op fluwelen pootjes. Een wandeling met Ilse bevat aarde, aardig, aards, aarden. Ilse is al bijzonder vriendelijk en invoelend van aard. Zij maakt daarbij op een natuurlijke wijze gebruik van haar eigen wijsheid, die van de natuur en moeder aarde in algemene zin en meer specifiek de wijsheid van hond Oreo, haar schaduw op fluwelen pootjes. Zelden zag ik zo'n invoelende hond. En de immer bescheiden Ilse? Die ontpopt zich binnen de warme, beschermende omgeving van het bos tot een ware koningin. Zij draagt daar een ceremoniële functie, zeker wanneer zij je meeneemt in de natuur én in het verhaal van de bijenkoningin. Ilse neemt je daardoor ook mee in het verhaal van jouw eigen ik. Ilse laat je kijken. Niet door je ogen tot iets te dwingen, maar door de zachte uitnodiging om je omgeving en je innerlijk eens met andere ogen te bekijken. Ze stopt, waar anderen doordrammen en ze vraagt voorzichtig door, waar anderen stoppen. Zo wordt gezegd, wat gezegd moet worden en vinden de woorden hun eigen kracht. Loop je ergens vast in het leven? Of gewoon ergens tegenaan en vraag je je af, waarom? Wandel eens met Ilse. De antwoorden vind je dan vanzelf.