tijd om te drogen

Tijd om de eerste laag te laten drogen.

Deze zomer volgde ik een schildercursus “Visionary art”/Misch-techniek”. In deze blog ga ik lessen van toen, over lagen en tussentijds drogen ervan, koppelen aan mijn moment adempauze na de opening van mijn bedrijf.

De eerste zichtbare laag.

Op een gegeven moment is het zover. Dan wordt een idee/visie, voor het eerst zichtbaar in een product.
Zo werd bij het schilderen een idee over voeten op een schilderij op deze manier zichtbaar: 

tEn werd het idee van een eigen onderneming zichtbaar met een inschrijving bij de KVK en het lanceren van de website/workshops/lezingen. Net als bij het schilderij heb ik me trouwens bij die stap laten bekrachtigen/steunen. Toch was dat zichtbaar maken van het bedrijf lastiger cq intenser dan ik gedacht had #essentiezichtbaar.  Dus wilde ik vervolgens full speed weer door. 

Eerst drogen!

Als je schildert dan moet je wachten tot de laag droog is voor je aan de volgende kan beginnen. Anders wordt het morsig, loopt het door elkaar. 

Bij acrylverf (voeten) viel die droogtijd wel mee, bij de olieverf later in het proces duurde dat voor mijn gevoel echt lang. En er is geen weg omheen. De kunst is om in die tussentijd te voelen wat het geschilderde je te zeggen heeft (kan oa met meditatie). Als basis voor de volgende stap.

Ook in de creatie van een bedrijf zit blijkbaar droogtijd waar je niet omheen komt 🙂 Ik probeerde het wel – stiekem eromheen door fullspeed te doen – en voelde me steeds opgejaagder. Tijd om mezelf een moment adempauze op te leggen.

Ik heb gemediteerd, kerstspullen opgeruimd, gewandeld en het huis versierd voor man en zoon die terugkwamen van een lange fietstocht (1.900 km). Eerste en laatste werkten in dit geval het beste. Het stil worden cq het gezamenlijke creatieve proces (spandoek, wall of fame) haalde me even helemaal weg van mijn onderneemster zijn en de verwachtingen die ik daarbij van mezelf had. 

En dan ploppen zomaar tussendoor de “hier wringt het” en “de volgende stappen” op. Ik schreef ze op en ging verder met de adempauze. 

De volgende laag.

In het geval van het schilderij waren er gelukkig ook instructies. Dit was het resultaat van stap 2. Er kwamen er nog een aantal achteraan. Het vroeg vertrouwen in het proces en onthechten van het resultaat om in beweging te blijven. Onthechten = Iedere keer weer afscheid nemen van die stap in het schilderij. Onthechten = Loslaten van vastomlijnde verwachtingen over het eindproduct. 

Het ziet er best leuk uit. Zal ik niet gewoon stoppen nu. Wat als ik het bij de volgende stap verpruts. 

Enfin voor de onderneming heb ik tijdens die adempauze ook gevonden wat nu voor mij nodig is/was. Opnieuw verbinden met een proces waarop ik kan vertrouwen & even tijd nemen om te onthechten van het eerste resultaat. 

Voor wie nieuwsgierig is naar dat proces waarop ik vertrouw: Ik stel mezelf (opnieuw) de vragen die er toe doen en vertrouw erop dat ik antwoorden ga vinden. De vragen nu:

  • Hoe zorg ik ervoor dat de website zelf al een betekenisvolle leerplek is. #vooriedereentoegankelijk
  • Wat kan ik doen om mensen aan te moedigen tijd en geld te investeren in gerichte persoonlijke ontwikkeling. #zezijnhetwaard
  • Wat kan ik doen om te zorgen dat op het moment dat het bruikbaar voor ze is de klanten de juiste workshop vinden #zoek&keuzestressbeperken
  • Wat hebben mijn fans van het eerste uur nodig om me makkelijk te kunnen aanbevelen bij anderen #steunondersteunen
 – Ilse Meelberghs – Moment adempauze
 
PS Het uiteindelijke schilderij werd veel boeiender en rijker dan stap 2 🙂