Hoe kleur je in

Geld uitgeven aan jezelf

Gister was ik bij een trainer/coach voor een netwerkgesprek. Hij zit 20 jaar in het vak en heeft nog steeds klanten. Ik zocht naar doorleefde kennis rond het acquisitiestuk.

De twee grootse lessen: zichtbaar zijn en wie betaalt.

Zichtbaar zijn

Het gesprek gister bevestigde: als ik dit vak wil uitoefenen dan is het zaak om te zien en gezien te worden. 

Als mijn onderneemster zijn “mislukt”, dan is dit in ieder geval de meest uitdagende opleiding “profileren” ooit. Wie ben ik eigenlijk en hoe laat ik dat zien. Wanneer laat ik dat zien, met welke taal. Wil ik iedere ontmoeting zien als een acquisitiegesprek of net niet. Hoe en waar kunnen mensen me leren kennen, voelen of er een klik is. Wat past bij mij? 

En natuurlijk. Ik heb jarenlang ondernemingsplannen begeleid. Ik had dit ook vooraf allemaal kunnen doen (en dan was ik nooit begonnen). Ik heb voor de prototyping-aanpak gekozen. 

Wie betaalt?

Op mijn vraag hoeveel mensen voor hun eigen traject betalen is het door mij gevreesde antwoord: bijna geen. 

En toch wil ik eigenlijk graag dat mensen bereid zijn om voor mijn workshops zelf te betalen. 

Het roept namelijk 3 belangrijke vragen op:

  • Diegene met het geld bepaalt welke leerervaringen goed voor je zijn en welke niet, Wie is diegene in jouw geval? Heb jij de regie?
  • Als jij diegene bent met de regie, durf je het dan aan jezelf uitgeven? Vind je dat het waard bent?
  • En als je het waard bent, wil je het dan aan iets onzichtbaars uitgeven, iets wat je ‘s avonds als je thuiskomt “moet” uitleggen.

Ik durf die vragen zo stellen omdat ik ze en het gevoel erbij heel goed ken. Twee voorbeelden waarvan ik me het ongemak nog levendig herinner. 

  • Mijn doos Stockmarkleurpotloden. Ik ging steeds meer visualiseren. Ik had al een doos kleurpotloden en volgens een artistieke vriendin was het tijd voor een doos andere. Mooier materiaal en harmonischere kleuren. Ik had het geld en heb uren getwijfeld. In essentie ging dat twijfelen over de vraag of ik en het werk wat ik ermee ging doen, het wel waard waren. En ik vond het dus ook lastig uitleggen thuis. Toen ik het eindelijk durfde, bleek het totaal geen thema te zijn “zucht”.
  •  De cursus channeling. Later in het proces, hoger bedrag. Ik wou werken aan intuïtie, soort van in het diepe springen daarin. Hier had ik het meest last van vraag 3: wat gaat het me opleveren (=ik had geen idee, ik volgde een gevoel) en krijg ik dat wel uitgelegd thuis (=geld dat ik hieraan uitgeef kan namelijk niet naar iets anders).
Inmiddels ben ik zover dat ik moet lachen als ik mezelf betrap op makkelijker geld uitgeven voor spullen dan voor innerlijke reizen en avonturen. En doe steeds vaker het tweede. Op meerdere vlakken duurzamer * grijns *.

 

 – Ilse Meelberghs – Moment huppelen

Volgende moment huppelen 6 maart 2019.