Als ik bij het opstaan het gordijn opendoe maakt mijn hart een huppeltje. Zo mooi die rijp. Ik wil vandaag van alles doen #druk druk. De hele week al ben ik hard aan het werk aan de “achterkant van het bedrijf”. Er is nog zoveel te doen.
Ik “spijbel” eventjes en ga op blote voeten naar buiten met de camera. Want de appeltjes bij de voordeur zijn NU zo mooi. Dat vond ook de merel die met een rotvaart de hoek omvliegt op zoek naar ontbijt. En razendsnel besloot later terug te komen. #Wegwasie.
Ik ga met lekkere tintelvoeten weer naar binnen en verwerk een gedicht dat deze week raakte.
Daarbij denkend aan een dappere vriendin van me.
Een collega vroeg haar of ze die dag kon invallen. Want ze had toch niks te doen. Ze had namelijk haar agenda die dag leeg gelaten om tijd te hebben voor zichzelf. Om gewoon ’s morgens de vraag te kunnen stellen “wat is er nu nodig” en dat te gaan doen.
Ik weet niet meer wat ze uiteindelijk besloten heeft. Ik vond haar dapper omdat ze niet meteen ja zei “Omdat ze toch niks te doen had”. Dapper omdat ze zich niet verontschuldigde voor het feit dat ze tijd voor zichzelf, ruimte om te doen wat opkwam, serieus nam.
Zo het ZIJN-kwartier van mezelf zit erop. Terug naar druk DOEN.
– Ilse Meelberghs – Moment huppelen – Bewegen tussen ZIJN en DOEN
PS Volgende workshop Huppelen 11 februari 2018