We schreven 100 dagen aan een boek voor de eco-idealist en voor de mensen die hen beter willen begrijpen en ondersteunen.
De 100 dagen zijn nog niet om. het boek is nog niet klaar. Het nu al publiceren is onderdeel van het “onderzoekend op pad”. Met jullie onderzoeken wat er nog mist, wat er raakt, deugd doet, wat er nog niet klopt, … Of waarin jullie vragen om voor jouw groep een sessie hierin te verzorgen. Zodat hier bij Momenten van Impact langzaam het definitieve boek met werkvormen ontstaat, in co-creatie. Of niet en dan dient dit allemaal een ander doel, we zullen het gaan beleven.
vierdeWie meer wil weten over het proces en de voortgang, klik op de button onderaan de pagina.
De vijfde van de routekaart: huppelen.
Veel lees- en kijkplezier.
– Ilse Meelberghs
Dit moment hangt vaker samen met de vorige maar het hoeft niet. Als je niet meer verder komt met tonen, probeer het dan eens met anders denken, met het tegenovergestelde van het huidige gedrag. Vb: als je in deze situatie kiest voor risico, hoe zou het eruit zien als je kiest voor veiligheid. Of als je focus steeds ligt op de vorm, wat als je je gaat focussen op de essentie.
Ik heb een kaartenset met polariteiten. (polariteit= de twee uiteinden van de as waarop ons denken zich kan bevinden). Voor als ik zo vastgedacht zit dat ik het tegengestelde niet eens benoemd krijg. Eens de andere kant een naam heeft gekregen ga ik daar eens eventjes heen met mijn denken en doen. Op avontuur, een tijdje weg van het platgetreden pad. Speels, experimenteren, open en nieuwsgierig. Als er rommel van komt ruim ik dat erna wel op.
Deze manier om een moment van waarheid te passeren doet ook vaak mijn hart huppelen. Dat is omdat er ruimte wordt gemaakt voor iets dat er nooit of bijna niet mag zijn. Omdat ik het nooit geleerd heb. Ziel houdt ervan als alles er mag zijn. Dat ik zonder oordeel over mezelf en mijn verleden zie wat er nu is. Zodat ik kan doen wat me op dat moment verder helpt.
– Ilse
Ik pas, ik kan hier als onweer niks mee.
– Onweer
Je verhaal voelt als mijn bladeren die zachtjes ritselen in een warme zomerbries. Als een nieuwe tak laten groeien naast de plek waar de oude afbrak, Als zachtjes met de wortels daarheen gaan waar ik nog niet was.
– Draak van een boom
Andere organisaties spelen amper. Het is serieuze business. Soms innoveren ze nog wel. Ze zijn volwassen geworden. Huppelen doen ze niet meer.
Dat is bij ons anders. In de tijdsplanningen, die ervoor zorgen dat beloftes nagekomen worden, zit ook huppeltijd.
Dat is tijd waarbij we kiezen voor een avontuurlijk onbekend zijpaadje. Liefst met iemand die het leuk vindt ons mee te nemen, verder het avontuur in. Polariteiten zijn daarbij dankbare wegwijzers. Voor Ilse, die opgeleid is om vanuit controle en denken te werken, waren er zijpaadjes om te werken vanuit vertrouwen en voelen. Die paadjes deden huppelen. En erna voel ik me evenwichtiger, meer in balans.
Soms is huppelen noodzakelijk. Als de boel vastzit, het lijkt alsof er geen oplossing is, dan is gewoon even afwijken van het pad, van de huidige manier van denken en doen een optie.
Zoals bij mij. De 7 momenten van bij de start verkochten amper. Ze werden in de ijskast gelegd en we gingen andere dingen doen. De 7 momenten ondersteunen enorm alle werk wat we nu doen, Verkocht worden ze nog steeds niet. Boeiend zoals ik wel een weg vind maar niet kan plannen hoe die eruit ziet.
– Momenten van impact
