We schreven 100 dagen aan een boek voor de eco-idealist en voor de mensen die hen beter willen begrijpen en ondersteunen.
De 100 dagen zijn nog niet om. het boek is nog niet klaar. Het nu al publiceren is onderdeel van het “onderzoekend op pad”. Met jullie onderzoeken wat er nog mist, wat er raakt, deugd doet, wat er nog niet klopt, … Of waarin jullie vragen om voor jouw groep een sessie hierin te verzorgen. Zodat hier bij Momenten van Impact langzaam het definitieve boek met werkvormen ontstaat, in co-creatie. Of niet en dan dient dit allemaal een ander doel, we zullen het gaan beleven.
Wie meer wil weten over het proces en de voortgang, klik op de button onderaan de pagina.
En het laatste deel van de leercirkel: Voorbij woorden reactie ontvangen.
Morgen nog het afrondende verhaal en klaar…
– Ilse Meelberghs
Lang dacht ik dat het onverbloemd tonen pas gelukt was als iemand het hardop tegen me zei in precies de goeie woorden: dat hij of zij zag dat het gelukt was en het waardeerde. Anders was het nog niet klaar, nog niet goed genoeg. En in het verlengde ervan was ik niet goed genoeg, werd ik niet gewaardeerd, was mijn impact niet belangrijk.
Dat klopte niet. Het tonen van het antwoord op een “hoe … in de eco-samenleving vraag” is als het gooien van een steentje in het water. Het water begint te rimpelen en afhankelijk van wat die rimpels tegenkomen rimpelt het verder, verandert de rimpel van richting en ergens is het rimpelen ook weer klaar, heeft het geen effect meer.
Soms is de reactie op het onverbloemd tonen in woorden. Ik geniet daar dan echt van, laat het volop binnenkomen. Niet menselijke Natuur communiceert anders, dat is al lastiger te horen. Bovendien komen de rimpels zelden rechtstreeks bij je terug. Dus leerde ik om kijken wat er om me heen gebeurt: of ik zie dat dingen daar gaan bewegen, of er onrust ontstaat, of mensen af en toe meedoen. Ook neem ik de cadeautjes van Natuur met open hart aan. Zij ondersteunt en versterkt me ongeacht wat ik doe, omwille van mijn deel van het geheel zijn.
Het is voor mij belangrijk de signalen op te pikken dat ik gedragen word bij het streven naar de eco-samenleving. Niet om me belangrijk of goed te voelen maar gewoon om door te kunnen blijven gaan.
– Ilse
Er gebeurt heel veel als ik voorbijkom. Zelfs als ik nog niks doe, alleen maar opbouw gebeurt er al vanalles in mensen. Terwijl ik gewoon doe wat ik ben. Dat gun ik jou ook, dat het tonen voelt als gewoon meer jezelf doen.
– Onweer
Ik zie en voel het, in mijn bos, in mijn ecosysteem, in mijn energie, als de eco-samenleving versterkt wordt. Ik kan het je niet hardop zeggen maar het maakt het makkelijker voor ons om voor schone lucht te zorgen, om vruchten te dragen, …
– Draak van een boom
Het uiteindelijke doel van Momenten van Impact is er mee voor zorgen dat de eco-samenleving, ook wel Symbioceen genoemd, een serieuze optie wordt voor de mensheid. Een optie waar we niet meer lacherig, smalend of aanvallend op reageren. Een optie waarvan tich voorbeelden te zien zijn en waardoor ook zichtbaar het welzijn van mensen stijgt. Dat doen we door eco-samenleving-idealisten te zeggen dat ze niet gek zijn, hen te ondersteunen in hun ontwikkeling zodat ze onverbloemd aan de wereld kunnen tonen wat ze bedoelen en door mee te bouwen aan lokale netwerken waaraan ze kunnen deelnemen.
Als om en door me heen de verhalen over hoe de samenleving werkt langzaam veranderen, als mensen met gelijkaardige idealen/waarden deugddoende ontmoetingen hebben of als ik gedrag van mensen zie veranderen richting eco-samenleving, dan voelt dat als bekrachtigende feedback.
En natuurlijk is omzet ook positieve feedback en welkom. Het toont dat mensen het waardevol genoeg vinden om me in leven te houden.
– Momenten van impact
